Een heftige dag

Vandaag gingen we naar de Killing Field en S21. Bij de Killing Field werden in de tijd van Pol Pot (Rode Khmer) mensen vermoord door middel van gereedschappen. Kogels waren te duur voor het vermoorden van de velen mensen. Het land dat Pol Pot wilde heropbouwen moest uit mensen bestaan die op het platteland leefde. Alle geleerde, Engels sprekende of diegene die in de stad leefde, werden uitgemoord. Bij S21, een voormalige gevangenis dat voordat het een gevangenis werd een school was, werden mensen vastgehouden en gemarteld. Dit werd gedaan om mensen hun daden te laten bekennen. Er werden onschuldige mensen opgepakt die een bekentenis moesten geven, als ze dit niet deden dan werden ze gemarteld totdat ze de bekentenis gaven. Als ze dit wel deden gingen ze meteen door naar de Killing Fields.

Heftige dag zou het dus zeker worden...

Eerst gingen we met de bus richting de Killing Fields. We kwamen daar aan en we zagen al een stukje van de gedenksstupa, dit is een toren met schedels van vermoorde mensen erin.

We kregen een audiotour waarmee we langs alle belangrijke punten werden geleid. Het was erg raar om te zien wat mensen tegen mensen kunnen doen. Richting het einde van de tour liep ik naar de gedenksstupa en zag ik een bordje waarop stond: ''Do not step on bone''.

Door regen en wind wordt het zand van de massagraven weggespoeld\weggewaaid, hierdoor worden elke maand nieuwe botten zichtbaar. Achter het bordje ''Do not step on bone'' lagen beenderen met kleren hieromheen. Best heftig om dat zo te zien liggen...

Toen ik de gedenksstupa in wilde gaan moesten we helaas al weg, we gingen naar S21.

Bij S21 kregen we een gids die ons naar de verschillende kamers leidde. S21 was een voormalig schoolgebouw, in een kamer (klaslokaal) stond een bed. Op dat bed werden mensen met hun enkels vast gebonden en gemarteld. Per kamer hingen er ook foto's aan de muur, foto's van net gemartelde mensen.

In een ander gebouw stonden alle foto's van alle gevangenen die hier ooit zijn gekomen. Dit werd nauwkeurig bijgehouden om ontsnapping tegen te gaan, als je eenmaal ontsnapt was, werd je makkelijker opgespoord. Ook hingen hier foto's van mensen die dood waren gemarteld, weer: hoe kunnen mensen dit tegen mensen doen?

Na de rondleiding liepen we richting een boekenstalletje met een wat oudere man erachter. De tourguide vertelde dat dit een van de 5 overlevende was van S21, 3 baby's en 2 kinderen. De 3 baby's zijn nooit teruggevonden, de namen waren niet bekend. Alleen van de 2 kinderen wist men de naam nog, waarvan een de inmiddels oudere man. Sommige mensen uit de reisgroep kochten een boekje van hem en gingen op de foto.

Terug in de bus naar het hostel. We hadden nog even vrije tijd in het hostel, later gingen we een wandeling maken door Phnom Penh. Het plan was om verschillende gebouwen te bekijken, de echte toerist uithangen.

's Avonds in het hostel gingen we avondeten en alvast afscheid nemen van de locale reisleidster en van de reisleidster van WorldMapping. We hadden een kaartje gemaakt en ik had nog stroopwafels voor allebei meegenomen, lekker Hollands.

Nu lekker slapen, morgenochtend vroeg op: we gaan terug naar Nederland!